Document Type : Research
Authors
1 Assistant Professor, Department of Quran and Hadith Sciences, Kashan University.
2 PhD Student in Quran and Hadith Sciences, Kashan University.
3 M.A. Student of Shiite History, Payame Noor University of Kashan.
Abstract
In the current study it has been tried to, by investigating the dominant structure and framework of “Usul al-Kafi”, explore the influence of the predecessors on Kulayni in the compilation and codification of this book. With the same goal and the use of the descriptive-analytical method, the dominant structure of the narrations arrangement and the “adaptation” or “initiative” theory of Kulayni in the compilation of Usul al-Kafi have been investigated. The author in the current study has tried to indicate that the subject-oriented method of Kulayni in the arrangement of the Hadiths even in innovative cases have been most impressed by its predecessors. In this regard, Kulayni has utilized the books “Al-Mahasin” by Ahmad Ibn Khalid Baraghi, and “Basaaer Al-Darajaat” by Muhammad Ibn Hassan Saffar. Also, the investigation of ideas of some orientalists who consider the compilation of Ususl Al-Kafi to be influenced by the rationalist approach of the Baghdad hadith school shows that this book has been a manifestation of the textual approach of the Qom hadith school.
Keywords
استرآبادی، محمدامین، الفوائد المدنیه، محقق: رحمت‌الله رحمتی اراکی، قم، جماعه المدرسین فی حوزه العلمیه بقم، 1426ق.
اصفهانی، محمدحسین، نهایه الدرایه فی شرح الکفایه، محقق: موسسه آل البیت لاحیاء التراث، بیروت، موسسه آل البیت، 1429ق.
اردبیلی، محمدبن‌علی، جامع الرواه و الازاحه الاشتباهات عن الطرق و الاسناد، بیروت، دارالاضواء، 1403ق.
برقی، احمدبن‌خالد، المحاسن، تحقیق: سیدمهدی رجائی، قم، المعاونیه الثقافیه لجمع العالمی لاهل البیت، 1413ق.
بروجردی، سیدحسین، اسانید کتاب الکافی، تحقیق: محمود دریاب، قم، موسسه آیه الله العظمی بروجردی، 1385ش.
______________، تجرید الاساتید، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی، 1409ق.
تهرانی، محمدمحسن، الذریعه الی تصانیف الشیعه، بیروت، دارالضواء، 1403ق.
حبیب العمیدی، سیدثامر هاشم، الشیخ کلینی البغدادی و کتابه الکافی:الفروع، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، 1414ق.
حجت، هادی، جوامع حدیثی شیعه، تهران، سمت، 1388ش.
حسین‌پوری، امین، کاوشی درباره تبویب الکافی، قم، دارالحدیث، 1387ش.
حلی، یوسف‌بن‌مطهر، خلاصه الاقوال (رجال علامه حلی)، قم، منشورات رضی، 1402ق.
حمادی، عبدالرضا و دیگران، «الکافی و گفتمان حدیثی قم»، علوم حدیث، 1390ش، سال هفدهم، شماره چهارم، صص 98-113.
خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، تهران، مکتبه اسماعیلیان، 1390ق.
سبحانی، جعفر، اصول الحدیث و احکامه فی علم الدرایه، بی‌جا، دار احیاء التراث العربی، بی‌تا.
شفیعی، سیدعلی، بررسی ویژگی‌های کتاب کافی روش کلینی در آن، قم، دارالحدیث، 1387ش.
شولر، گریگور، شفاهی و مکتوب در نخستین سده‌های اسلامی، مترجم: نصرت نیل‌ساز، بی‌جا، حکمت، 1393ش.
صالح، صبحی، علوم الحدیث و مصطلحه، قم، منشورات رضی، 1363ش.
صفار، محمدبن‌حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد، مصحح: حاج میرزا محسن کوچه باغی، قم، منشورات مکتبه آیت‌الله مرعشی، 1404ق.
صدوق، محمدبن‌علی، من لایحضره الفقیه، تصحیح: علی‌اکبر غفاری، قم، جماعه المدرسین فی حوزه العلمیه، بی‌تا.
طباطبایی، سیدکاظم و رضاداد، علیه، «جامع‌نویسان پیش از کلینی»، قم، ویژه کنگره بین‌المللی ثقه الاسلام کلینی، بهار 1388ش، شماره اول، صص 9-35.
طوسی، محمدبن‌حسن، الفهرست، قم، موسسه نشرالفقاهه، 1417ق.
عاملی، بدرالدین‌بن‌احمد، الحاشیه علی اصول الکافی، محقق: علی فاضلی، قم، دارالحدیث، 1383ش.
فرزندوحی، جمال و دیگران، «اعتبارسنجی منابع کتاب الکافی»، سراج منیر، 1391ش، دوره سوم، صص 114-145.
کلینی، محمدبن‌یعقوب، الکافی، تصحیح: علی‌اکبر غفاری، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ پنجم، 1363ش.
لطفی، سیدمهدی، «روش شیخ کلینی در طبقه‌بندی روایات کافی»، دوفصلنامه مطالعات قرآن و حدیث، بهار و تابستان 1393ش، شماره دوم، صص 145-171.
مسعودی، عبدالهادی، روش فهم حدیث، تهران، سمت، 1384ش.
معارف، مجید، تاریخ عمومی حدیث با رویکرد تحلیلی، تهران، کویر، 1393ش.
________، جوامع حدیثی اهل سنت، تهران، سمت، 1383ش.
نجاشی، احمدبن‌علی، فهرست مصنفی اسماء الشیعه (رجال النجاشی)، تحقیق: سیدموسی شبیری زنجانی، قم، موسسه نشر اسلامی، چاپ پنجم، 1416ق.
نیومن، آندرو، دوره شکل‌گیری تشیع دوازده امامی (گفتمان حدیثی میان قم و بغداد)، مترجمان: مهدی ابوطالبی و دیگران، قم، شیعه‌شناسی، 1386ش.
)